W tym cyklu zajęć uczymy się co to jest odwaga. Poznajemy zasady bezpieczeństwa w szkole i na ulicy, rozmawiamy o służbach ratowniczych, odważnych ludziach niosących ludziom pomoc. Dowiadujemy się, jakie są numery alarmowe i w jakich okolicznościach z nich korzystać. Rozróżniamy pojęcia: odwaga, niepotrzebne ryzyko, odwaga cywilna. Poznajemy pracę psów w służbie człowieka.
ODWAGA
Odwaga to śmiała, świadoma postawa wobec niebezpieczeństwa, umiejętność zapanowania nad
strachem, obawą przed zrobieniem czegoś nowego, innego, trudnego, niebezpiecznego. Jeśli od po-
czątku pobytu dziecka w przedszkolu jest ono zachęcane do zdobywania nowych doświadczeń,
rozwijana jest u niego wiara we własne możliwości, poczucie sprawczości, to później będzie ono
odważnie stawiać czoło nowym wyzwaniom.
U sześciolatka możemy skupić się na budowaniu innego rodzaju odwagi, a mianowicie odwagi cywilnej.
Zachęcamy dzieci do:
– śmiałego głoszenia swoich poglądów, nawet jeśli nie wszyscy się z nimi zgadzają,
– uzasadniania i obrony własnego zdania, a jednocześnie szanowania odmiennego zdania innych,
– przyznawania się do swoich błędów i brania za nie odpowiedzialności.
Odważne dziecko to takie, które ma poczucie własnej wartości. Dlatego aby nauczyć dzieci odwagi
cywilnej, należy:
– traktować je podmiotowo,
– szanować ich autonomię i prawo dokonywania wyborów,
– zachęcać do podejmowania samodzielnych decyzji,
– uczyć właściwej samooceny poprzez pokazywanie jego mocnych stron i zachęcać do skupiania się
na nich, a nie na słabościach;
– uświadamiać, że nie wszystkie sytuacje są jednoznacznie dobre lub złe.
Często lęk dzieci budzą zmiany. Warto im jednak wyjaśnić, że zmiana to nieodłączny element życia
(dzień i noc, pory roku, posiłki, dni tygodnia). Każda zmiana wiąże się z nowymi możliwościami i za-
wsze można znaleźć jej pozytywne strony. Z sześciolatkami można omówić, jakie negatywne, a jakie
pozytywne strony mają:
– rozpoczęcie nauki w szkole,
– zmiana miejsca zamieszkania,
– narodziny rodzeństwa itp.
Dzieciom trzeba uświadamiać ich prawa i jednocześnie uczyć poszanowania praw innych. Powinny
wiedzieć, że mają prawo powiedzieć „nie” i mogą zaprotestować, gdy są źle traktowane. Należy im
też wyjaśnić, czym różni się odwaga od brawury. Odwaga ma na celu czynienie dobra i zapobieganie
złu, a brawura to chęć zaimponowania innym. Uczenie odwagi odbywa się w naturalnych sytuacjach
z życia przedszkola, ale ważna jest też literatura przedstawiająca przykłady odważnych zachowań.
