Krótkie wędzidełko przejawia się brakiem możliwości uniesienia czubka języka ku górze, do wałka dziąsłowego. Przy próbach - czubek języka ulega silnemu przytrzymaniu przy dnie jamy ustanej, często tworząc na koronie (obrzeżu) "serduszkowate" wgłębienie. Skrócenie to pojawia się w różnym stopniu i nasileniu - od lekkiego napięcia po silne zgrubienie, a przez to unieruchomienie języka. Efektem tych nieprawidłowości jest między innymi wadliwa realizacja głosek. Sposób wymawiania głosek jest odzwierciedleniem możliwości ruchowych języka. Pojawiają się trudności z poprawną artykulacją głosek: /t/, /d/, /n/, /l/, /sz/, /ż/, /cz/, /dż/, /r/. Krótkie wędzidełko języka wpływa również na budowę jamy ustnej i może doprowadzić do wad zgryzu z dalszymi konsekwencjami. Zbyt krótkie wędzidełko podjęzykowe może doprowadzić do wykształcenia nieprawidłowego wzorca ssania, połykania i żucia. Podczas dwóch pierwszych czynności – ssania i połykania – język powinien unosić się w kierunku podniebienia, do wałka dziąsłowego. Aby prawidłowo przeżuć pokarm, należy przesunąć go między zęby trzonowe, a to wymaga sprawnej pracy języka.
Co dalej? Podcinać?
Decyzję o zabiegu podejmuje ostatecznie rodzic ze wskazaniem logopedy, w porozumieniu z laryngologiem, chirurgiem, foniatrą, stomatologiem lub chirurgiem stomatologicznym. Bezwzględnym wskazaniem do podcięcia wędzidełka jest całkowite przyrośnięcie języka do dna jamy ustnej oraz sytuacje, w których krótkie wędzidełko utrudnia ruchy języka. Zabieg ten jest szybki, bezbolesny (wykonywany w znieczuleniu miejscowym). Po zabiegu należy intensywnie ćwiczyć motorykę języka (rozpocząć najpóźniej przed trzecią dobą po zabiegu)